...

Początek

Przygoda z rodowodowymi owczarkami podhalańskimi rozpoczęła się gdy po niemal 2 latach oczekiwania na szczeniaka przyjechała do naszego domu 3 miesięczna Kotlina z Zadymy. Kotlina miała pełny rodowód FCI ale poza tym była mądrym i wspaniale wyglądającym psem który spełnił wszystkie Nasze oczekiwania i wielokrotnie Nas zadziwił. Z Kotliną zwaną w domu Bona dorastały nasze dzieci. Była ich towarzyszem zabaw i obrońcą. Broniła nasze dzieci wielokrotnie od różnych zagrożeń w tym ukąszenia żmii, o czym ostrzegała głośnym szczekaniem oraz uniemożliwianiem pójścia przez dziecko w kierunku gdzie było niebezpiecznie. A o ilu innych przypadkach jej interwencji nie wiemy? Po kilku latach jej pobytu z Nami postanowiliśmy iż dobrze byłoby aby mieć jeszcze jednego podhalana gdyż czarne teriery mocno postarzały, a w okolicy w której mieszkamy i gdzie budowały się kolejne nowe domy kręciło się sporo różnych, nieznanych ludzi więc baliśmy się o bezpieczeństwo Naszych dzieci a „znikały” tez narzędzia, materiały lub inne przedmioty. Gdy zamieszkały z Nami Owczarki Podhalańskie te tajemnicze zniknięcia całkowicie ustały.

Nasz pierwszy miot

W pierwszym miocie KOTLINY urodziła się TATRA która kryta różnymi psami zawsze dawała wartościowe potomstwo. Tatra dożyła wieku 14 lat i była najdłużej żyjąca suką spośród miotowego rodzeństwa. Jedna z jej córek HARDA jest obecnie przywódcą wśród suk z naszego stada. Kolejne mioty i odchowane szczeniaki pozwoliły nam dobrze poznać cechy tej rasy i utwierdzić się w przekonaniu iż jest to niezwykle cenna użytkowo i jednocześnie zdrowa rasa. Z doświadczenia wynikło iż jedynym większym problemem który mieliśmy w Hodowli był kaszel kenelowi przywieziony z wystawy. Dobrze żywiony owczarek podhalański jest mało wymagający i je chętnie. W karmie przeznaczonej dla Owczarków Podhalańskich nie powinno być więcej jak 30% mięsa (zalecane: wołowina, baranina, jagnięcina, cielęcina, dziczyzna, ew. czasami wieprzowina) a resztę powinny stanowić wypełniacze, którymi są dobrane w odpowiednich proporcjach: płatki owsiane, kasza jęczmienna, ryż, siemię lniane oraz suszone lub świeże zioła.

Polski Owczarek Podhalański to pies mocnej, zwartej budowy znamionującej siłę i ruchliwość. Usposobienie ma spokojne, jest pojętny i czujny: daje się łatwo układać do zadań psa pasterskiego i stróża obejścia. Okazała postawa i piękny wygląd czynią z niego efektownego psa do towarzystwa. Jest przy tym delikatny dla domowników a szczególnie dla dzieci.

Dobrze wychowany i prowadzony pies tej rasy zachowuje się spokojnie i przewidywalnie w każdym, nawet nieznanym dla psa otoczeniu.

Przy prawidłowym żywieniu i niewielkiej pielęgnacji sucha sierść naszych psów nie ma nieprzyjemnego zapachu. Nie poczujesz również przykrego zapachu z ich pyska co często bywa bolączką wielu innych ras 🙂